Władca Świata widząc ,że nie najlepiej dzieje się na ziemi, którą stworzył zwołał do siebie cztery żywioły i ich pomocników. Zjawiło się siedmiu wojowników, siedmiu odkrywców, siedmiu osadników i dwadzieścia jeden towarzyszących im kobiet. Stawiły się też Ogień, Woda, Zie   mia i Powietrze.

Ogień wesoło zatańczył w środku kręgu, w którym usiedli, Woda zaszumiała spokojnie w pobliskim strumieniu, a spragnionym pozwoliła zaczerpnąć dla orzeźwienia kryształowo czystego napoju. Ziemia przyszła niosąc soczyste owoce, doskonały posiłek dla przybyłych, Powietrze zaś w postaci lekkiego wiatru swoim śpiewnym szumem umilając czas zebranym.

Władca Świata rzekł do zebranych.

– Chcę wam dziś przekazać bardzo ważną mądrość życiową. Aby ją zrozumieć każde z was, siedzących w tym kręgu będzie miało do wykonania dwa zadania. Chciałbym, abyście w kilku prostych słowach powiedzieli o tym, co podoba się wam w was samych, a później o tym, co zauważyliście ładnego w tych, którzy usiedli po waszej prawicy.

Zaległa cisza. Zadanie z pozoru proste okazało się nie lada wyzwaniem. Pierwsza odważyła się Woda:

– Lubię patrzeć na siebie, kiedy układam się miękko w fale, a moje krople śmiejąc się w słońcu lub blasku księżyca wyglądają jak diamenty. Lubię to, że potrafię zmieniać kolory w zależności od pory dnia a także głosy pluskających się w moich głębinach ryb.

Lubię też chwile, gdy spragnieni ludzie cieszą się moim krystalicznym, czystym smakiem.

-A w Powietrzu, które usiadło obok lubię gdy szumi, przesuwając moje fale z miejsca na miejsce i kiedy nadaje bieg mojemu nurtowi.

Powietrze wydawało się bardzo zadowolone z tego, co usłyszało

– Teraz kolej na ciebie- wskazał Władca.

Powietrze po krótkim namyśle tak określiło siebie:

– Lubię, momenty, gdy chłodząc swym lekkim podmuchem rozgrzane ciała pracujących ludzi widzę ulgę na ich twarzach. Lubię swój głos, który potrafię zmieniać wiele razy w ciągu dnia, lubię tańczyć razem z tysiącami liści na drzewach. W Ogniu zaś- zwróciło się do swego sąsiada- widzę przyjaciela, który swym blaskiem daje ludziom radość, spokój i bezpieczeństwo.

Władca Świata uśmiechnął się patrząc na Ogień

-A ty Ogniu?

-Ja kocham swój blask i chwile, gdy ludzie z maleńkiej mojej iskierki potrafią rozpalić wspaniałe ognisko, przy którym gotują, tańczą i śpiewają. Lubię siebie za to, że jestem dla nich ważny. W Ziemi zaś podoba mi się jej stały i niezmienny rytm określany czterema porami roku.

Ziemia określiła siebie tak:

– Jestem spokojna i odpowiedzialna, jestem ostoją dla ludzi i zwierząt, mierzę czas porami, gdy zakwitam, dojrzewam, owocuję i odpoczywam po zebraniu plonów. To w sobie cenię najbardziej.

Wszyscy słuchali z uwagą.

– W tobie zaś- powiedziała do siedzącego obok odkrywcy -podoba mi się twoja ciekawość świata i to, że potrafisz współdziałać z nami- czterema żywiołami nie wywyższając się lecz nas szanując.

I tak kolejno wojownicy, odkrywcy i osadnicy mówili o sobie i innych.

Kiedy koło się zamknęło Władca Świata zapytał:

-Czy to zadanie uważacie za trudne?

-Niełatwo jest mówić dobrze o sobie. To tak, jak gdybyśmy chcieli się chwalić jacy jesteśmy wspaniali.

-A w innych też czasem trudno dostrzec zalety- spostrzegła jedna z kobiet.

-Jak czuliście się, kiedy słyszeliście tyle miłych słów na swój temat?- pytał dalej Władca.

-To było wspaniałe przeżycie .

– Bardzo dobrze.

– To było miłe

– Przyjemnie jest wiedzieć, że podobamy się innym, że dostrzegają w nas to, co ładne i dobre.

-Czy czegoś nauczyła was ta trudna w swojej prostocie zabawa?

– O tak, bardzo dużo- dochodziły głosy ze wszystkich stron.

-W każdym można dostrzec piękno i mądrość -podsumował Władca

-A wtedy, kiedy zaczynamy je dostrzegać jest lepiej i nam i tym, do których kierujemy miłe słowa.

To ogromna umiejętność życiowa, widzieć zarówno w sobie, jak i w innych nie to, co słabsze, ale umieć skupiać się na lepszej części każdego z nas.

Nikt nie jest idealny. Słysząc jednak słowa pochwały, nie pochlebstwa, stajemy się lepsi i chcemy jeszcze bardziej się doskonalić. Dzieje się tak dlatego, że w głębi duszy chcemy w pełni zasłużyć na te dobre słowa.

Patrzcie na siebie przyjaźnie, bądźcie serdeczni, mówcie o ładnych i dobrych stronach życia. Mężczyźni niech zauważają piękno i mądrość w kobietach, a kobiety w mężczyznach. Ceńcie i podziwiajcie żywioły, a one niech cenią współpracę z wami. Dzięki temu życie stanie się ciekawsze i pełniejsze, a Wy gdy przestaniecie narzekać i spróbujecie znaleźć to piękno, którego tak wiele wszędzie, poczujecie się bardziej szczęśliwi.

zdjęcia autorstwa Lucjana Zytki, Ani Zydler i …….moje